ပိုးနုပ၀ါ ကတၱီပါလြမ္းခ်င္း

ဒါဟာ..အနွစ္ နွစ္ဆယ္က ...အခ်စ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ဒါမွမဟုတ္..သင္ခန္းစာအၿပည္႕နဲ႕ ဘ၀တစ္ဆုပ္စာ ဒဏ္ရာ
အဲဒီကဗ်ာမွာ ...
ဘ၀နဲ႕ရင္းတဲ႕သင္ခန္းစာေတြ သိမ္းထုပ္အိမ္ၿပန္ခဲ႕ရဖူးတယ္ ...။...
အခုေတာ႕လည္း...xxx...

အိပ္ေရးမ၀တဲ႕ လမ္းပ်က္နံရံေတြမွာ
ဒုကၡသည္မကတဲ႕ ဂ်စ္ပစီမိုးတိမ္ေတြခ်ည္းပဲေလ...။
အုတ္က်ိဳးေတြေအာက္က....xx..ေရေမ်ာကမ္းတင္ဘ၀..xx..
လူေတြစံုတဲ႕လမ္းမထက္က,,,,ေၿခဗလာေက်ာမြဲ...
ဂုန္နီဖက္ရွင္ေတြလည္းေတြ႕မယ္ ...။..
ဘ၀ရွိေနတဲ႕အသက္မွာ အရွက္မရွိဘူးလို႕ေၿပာမလား ။???
ငါ႕သိကၡာ ၊အသက္အရွက္ေတြ ငါ႕အစြမ္းအတတ္ေတြ
မိုးသည္းေလထာန္ႀကား ေမ်ာသြားေလၿပီလား ဘ၀ေရ..။...
အခုေတာ႕လည္း..xxx..
လက္ေၿခဗလာ နားခိုရာမဲ႕ အားကိုးရာဆိုတာထက္ ..ေလ
ေခၚစရာမိဘ မရွိတဲ႕ဘ၀တဲ႕လား..။...
မနက္ၿဖန္အနာဂတ္ လွပဖို႕ထက္ ...ဒီေန႕ မငတ္ေအာင္ဘယ္သူေဆာင္ႀကဥ္းမလဲ ...။
လမ္းမထက္မွာ ၿမင္ေတြ႕တဲ႕ခဏ.....x..
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အႀကည္႔ရက္စက္နဲ႕
လက္တြန္႕နွာေခါင္းရွံဳ႕ ေနာက္ဆုတ္ မေၿပးပါနဲ႕ ။
အသိတရားထည္႕ထား ၿပန္စဥ္းစားေလ ..။...
ငါလည္း ဒီလိုဘ၀ ေနခ်င္ပါ႕မလားလို႕ ...။????...
ဦးေနွာက္၊နွလံုးသား ေၿခလက္မ်ားလည္း သိမ္မြဲခ်ိနဲ႕ အနာဂတ္မဲ႕ေလၿပီ ...။
ငါ...................ဘာမ်ားၿဖစ္ခြင္႕ရွိေသးလဲ ။....?
အခုေတာ႕လည္း....x.
အသက္ႀကီးေလမွ ႀကံဳရေလၿပီ ဒီဘ၀ဒီအေၿခ
ဘယ္လိုဆက္ေနမယ္ ေခါင္းပူရင္းစဥ္းစားကာရူး
မွီကိုးတြယ္တဲ႕ မိသားစုနဲ႕ ...ငါ႕အရွက္ ငါ႕အသက္ ငါ႕သိကၡာငါ႕လက္ေတြ
အနႏၱအစြမ္းရွင္ ငါပင္အိမ္ဦးေလ.....။..
ဆာေလာင္ငိုရူး သမီးသားတစ္စုလည္း မ်က္ရည္မိုးၿပိဳရက္
ငါ႕ရင္အက္ၿပီ ေရႀကီးမုန္တိုင္းက်ခဲ႕သကိုး..။---
ဒီလိုနဲ႕.......ငါ .........နာဂစ္ထဲမွာ
ပုပ္သိုးလု ထမင္းတစ္ခဲမွ ၿဖစ္ခဲ႕ရရဲ႕လား?????
ပီနမ္အိတ္ၿခံဳတဲ႕အၿငိဳးတရားနဲ႕ မိုးသားေတြလား??????????
မဆိုင္သလိုေနတတ္တဲ႕ ႏြမ္းညစ္ညစ္ အဆင္ေၿပမွုလည္း ၿဖစ္ေကာင္း ၿဖစ္မယ္ေလ..။။???
မ်က္ရည္နဲ႕ေရးဖို႕ အလွည္႕က်ေနရင္ မ်က္ရည္က်မွ သမိုင္းကအရာထင္မယ္ ...။...
ဘာအတြက္ရွာၿပီး??? ဘာလုပ္မွာလဲ????
အဲဒီ အဓိပၸါယ္ဟာ မင္း လိပ္ၿပာရဲ႕ သိကၡာအဆင္႕အတန္းပဲ ....။...။

၁၅.၅.၂၀၀၈ Nargis Cyclone အမွတ္တရ
ေႏြလိွဳင္ႆုန္း