ရိုက္ခက္သမွ်
လိႈင္းတံပိုးအလြင္႔
ေရာက္တဲ႔ေကြ႕
ရတဲ႔တက္နဲ႔ေလွာ္….
အလင္းမဲ႔ေနေတြ ထံုက်င္ေအးခဲ.…
ေနသားတက်လို ကိုယ္႔က်င္႔ဝတ္ကို ေမ႔ထားခဲ႔ရ...
အခုေတာ႔ျဖင္႔ ဒီေကာင္းကင္ဟာ …
မုန္တိုင္းကင္းစင္တဲ႔အလွေပပ
လူပ်ိဳေပါက္
အရိပ္ေကာင္းပင္ပ်ိဳေအာက္မယ္…
ရင္ေငြ႕ခို
ေအးခ်မ္းလိုသူေတြနဲ႔ အတူ
မ်က္ရည္နဲ႔
မ်က္နွာသစ္ခဲ႔ မနက္ေတြရဲ႕ အေ၀း…
ပ်ံရင္းနဲ႔
အေတာင္ေညာင္းခဲ့ ရက္ေတြရဲ႕အေ၀း…
ကာရံမဲ႔
ကေမာက္ကမ လမ္းပ်က္ေတြ…အေ၀း…..
ေဟး…..
ဒီမွာ ……..
ငါ႔တို႕မနက္ျဖန္
တံခါးေတြ
တြန္းဖြင္႔မဲ႕ ရုန္းကန္ျခင္းနဲ႔….
ဖိအားေတြ
အံတုမယ့္အလင္း….ဒါ…
ငါတို႔ရဲ႕
ရင္တြင္းအၾကည္ဓာတ္သာပဲ…
ငါတို႔ရင္နဲ႕ရင္း
…ထြန္းမယ့္အလင္းနဲ႕
ကမာၻနဲ႔ျမန္မာ
နီးေ၀းျခင္းမဲ႔ ရွိေစမယ္..
ကမၻာနဲ႔
ျမန္မာ တရြာတည္းသား ျဖစ္ေစမယ္
ကမၻာနဲ႔ျမန္မာ
ရင္ခ်င္းအပ္လို႔ ပိုျမတ္ေစမယ္
စာဂေသြး
No comments:
Post a Comment
ရဲရဲသာ ေရးလိုက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။