Search This Blog

Dec 2, 2013

ဇရာ နဲ႔ ငယ္အိမ္မက္

သုညနဲ႔တစ္ သာ လည္တဲ႔ဒီကမာၻကို

ေနေပ်ာ္ပါတယ္လို႔
ေျမတိုင္းစာေရးေလးက ေျပာတယ္...

ဥစၥာရူး ကေတာ႔

ေရခမ္းတဲ႕ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ လြန္႔လြန္႔လူးလို႔

အိုဇုန္းလႊာအေပါက္ခ်ဲ႕ေနေလရဲ႕

......။......
ေပကပ္ကပ္ နာရီလက္တံတခ်ိဳ႕

ရီရီေ၀ေ၀ သကၠရာဇ္စားတဲ႔ အဆိပ္

ငါတို႔ဟာ ဇီ၀ မ်ိဳးေျပာင္း အဆိပ္နဲ႔ အသက္ဆက္သူေတြ

အိပ္ဖို႔ မလို....အစာေျခစနစ္ မလို....

နားေတြဆူေနတာ ေလွ်ာ႔ေပးပါ...
ဂီတဆိုတာ ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းရဲ႕ အရွင္သခင္ပဲ...။

.....။.....

 ခပ္ေပါေပါ ငါ အတုေတာ႔ မသံုးဘူး

မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔တိုက္ကြာ

အဲဒီလိုနဲ႔.....

အလ်ားလိုက္ ျမစ္ထဲ စိတ္လိုလက္ရကူး

ငါတို႔ကိုက အစာမေၾကတဲ႔ အေကာင္ေတြ

ေမြးတာတူေပမဲ႔ ဇာတိကြာၾကတယ္...။

.....နဲ႔.....

 ခြင္႔လႊတ္ျခင္း

အတၱ

အနာ

ရင္႔မာျခင္း

...စပ္လ်ဥ္း၍...

အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈထူေထာင္ေပးခဲ႔လို႔

ဗ်စ္ရည္ဆိုင္ထဲ အသဲကြဲလူတကာအေတြးေတြ

စတိေဂ်ာ႔နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္နိုင္ေပမဲ႔

ပီကာဆိုနဲ႔ဆို ေကာ္ဖီဆိုင္ပဲ သြားရမွာေလ...။

မင္း တခါက ေျပာသလိုေပါ႔...။

ဟိုလွည္႔ဒီလွည္႔နဲ႔ အသက္က အေၾကြးတင္သြားတာပဲ

ငယ္အိမ္မက္ကို ၂၀၁၄ရိုးရိြက္စီးေနရသလို 
တရႈိက္မက္မက္ ဖက္တြယ္ျပိဳက်

လက္တို႔ သတိေပးခ်ိန္က ေန၀င္လုျပီ.....။            ။



သတိရျခင္းႏွင္႔ စပ္လ်ဥ္း၍


ေႏြလိႈင္ႆုန္း

၁.၁၂.၂၀၁၃ 

Oct 8, 2013

အ္ိမ္ရာသစ္

ရိုက္ခက္သမွ် လိႈင္းတံပိုးအလြင္႔

ေရာက္တဲ႔ေကြ႕

ရတဲ႔တက္နဲ႔ေလွာ္….

အလင္းမဲ႔ေနေတြ ထံုက်င္ေအးခဲ.…

ေနသားတက်လို ကိုယ္႔က်င္႔ဝတ္ကို ေမ႔ထားခဲ႔ရ...

 အခုေတာ႔ျဖင္႔ ဒီေကာင္းကင္ဟာ …

မုန္တိုင္းကင္းစင္တဲ႔အလွေပပ

လူပ်ိဳေပါက္ အရိပ္ေကာင္းပင္ပ်ိဳေအာက္မယ္…

ရင္ေငြ႕ခို ေအးခ်မ္းလိုသူေတြနဲ႔ အတူ

မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္နွာသစ္ခဲ႔ မနက္ေတြရဲ႕ အေ၀း…

ပ်ံရင္းနဲ႔ အေတာင္ေညာင္းခဲ့ ရက္ေတြရဲ႕အေ၀း…

ကာရံမဲ႔ ကေမာက္ကမ လမ္းပ်က္ေတြ…အေ၀း…..


ေဟး….. ဒီမွာ ……..

ငါ႔တို႕မနက္ျဖန္

တံခါးေတြ တြန္းဖြင္႔မဲ႕ ရုန္းကန္ျခင္းနဲ႔….

ဖိအားေတြ အံတုမယ့္အလင္း….ဒါ…

ငါတို႔ရဲ႕ ရင္တြင္းအၾကည္ဓာတ္သာပဲ…

ငါတို႔ရင္နဲ႕ရင္း …ထြန္းမယ့္အလင္းနဲ႕

ကမာၻနဲ႔ျမန္မာ နီးေ၀းျခင္းမဲ႔ ရွိေစမယ္..

ကမၻာနဲ႔ ျမန္မာ တရြာတည္းသား ျဖစ္ေစမယ္

ကမၻာနဲ႔ျမန္မာ ရင္ခ်င္းအပ္လို႔ ပိုျမတ္ေစမယ္



 စာဂေသြး

Sep 3, 2013

ဥေပကၡာေလာက


လူဦးေရ အစာ ကမာၻက ငိုေနတာၾကာျပီေလ
သီေရခက္နီ ရီေနေသာမ်က္ရည္
ကမ္းမေနပါနဲ႔ မင္းလက္ေတြ ေပက်န္ပါ႕မယ္

တိုးေနတဲ႔ အလိုဆႏၵ..နည္းလာတဲ႔ အသိတရား
 မေတြးေလနဲ႔ေတာ႔ ေနေတာင္ အေတာ္ေစာင္းခဲ႔ျပီမို႔
ေနမ၀င္မီ ကိုယ္ စိုက္သမွ် ရိတ္သိမ္းဖို႔လိုလာျပီ...။

အနမ္းႏႈတ္ခမ္းမဲ႔  တဖြဲဖြဲ..လြင္႔..လြမ္းရဲတယ္ စကားကၽြံမွေတာ႔
အလြမ္းလည္း ရင္ထဲ သည္းသည္းမဲမဲေပါ႔...။...

အခုဒီမွာ 
ရွိတဲ႔ ေရႊရည္လူး အနာဂတ္ေတြ... 
 အသြင္ေျပာင္းေတးကို ရင္ဘတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးလို႔ ဟစ္ေၾကြးသီ...
မ်က္နွာျပင္ေပၚျဖတ္ရိုက္
 အရွက္စိုထိုင္းဆမ်ားမ်ား ပူေလာင္မႈ 
ခပ္ရိုင္းရိုင္းအခ်ဥ္မ်ိဳးက ကိုင္းခ်ိဳးလို႔ အခ်ဳိေျပာင္ျခင္း...။...
ပကတိအျမင္ေတြ က ေခါင္းငံု႔ဆိတ္ျငိမ္ျခင္း...
ငါ႔ခံတြင္းေတြ က ေလးသီတဲ႔ရိုေသျခင္း...
နွလံုးသားက တဆစ္ဆစ္ ၾကံဳလွီငုပ္လွ်ိဳး...
ငါ႔စြန္ေလးရယ္...
ၾကိဳးကုန္လႊတ္လိုက္ျပီးမွ
ေလလည္းေပ်ာက္ ေနလည္းေပ်ာက္ခ်ိန္
 ကိုယ္႔ၾကိဳးစ ကိုယ္ျပန္သိမ္းရသလို....
ကုိယ္႔ဂုတ္ ကိုယ္ခ်ိဳး..ငါ႔၀ိညာဥ္ ငါျပန္ပ်ိဳး ရ..
ငါ႔အရိုးနဲ႔ ငါ႔ျပန္ထိုးပါဦးမယ္..
အိုး...
ငါ က မေန႕ က ....
ေနၾကဲၾကဲေတာက္ သာတဲ႔ အညာေျမ...
ငါ႔ရဲ႕ မေန႕က .....
ေဟာဒီကလူေတြ....မသိတဲ႔ ရင္ကြဲနာေတြ...
အိုး....ငါ႔ရဲ႕ မေန႔က 
ခေရကို ေျမလို ႏွင္းခ်စ္ သစၥာတရားသာအရင္းရွိရဲ႕ေလ...
ငါ႕ရင္ဘတ္အိုထဲမေတာ႔..
အၾကည္ဓာတ္ေလးတစ္ရပ္...
အျပင္ကမာၻနဲ႔ ကင္းကြာတဲ႔ညီမေလးေရ...
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနေနေပါ႔ကြယ္...
မင္းဟာ ငါ႕ဘ၀ဇာတ္ခံုမွာ အျမင္႔ဆုံုးဇာတ္ရွိန္
မင္းဟာ....................... ငါကိုယ္စားျပဳတဲ႔ ခေရ
မင္းခႏၶာနဲ႔ ဘာဆိုင္သလဲ....
ငါ...အစ ကတည္းက မတမ္းေမွ်ာ္တာ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အမွန္တရားေတြၾကား
 ေဟာဒီရင္ဘတ္မွာ မကင္းကြာခဲ႔ပါဘူးကြယ္..
ဒီကမာၻမွာ မင္းရွိေနတာကကို
 ငါေနေပ်ာ္ရျခင္း အေၾကာင္းပါကြယ္...။               ။
ေႏြလိႈင္ႆုန္း
(၃.၉.၂၀၁၃)