ကၽြန္ေတာ္ ဟစ္ပီ

(၄) ရက္ေန. ။

ကိုဝမ္းတင္က ေက်ာင္းသူေဆာင္တစ္ေဆာင္ ေရွ႕မွာ သူ႕ရဲ႕ေပ်ာက္သြားတဲ႕ကဗ်ာနဲ႕ဘဝကို ၿပန္ရွာေဖြေနတယ္ ။အကို...အခု က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဗ်??? ပလက္ကင္ တီးကြာ ငါ ရင္ဖြင္႕မယ္..။...ဟုတ္...အကို ဘာသီခ်င္းလဲဗ် ။ငါ႕ကိုယ္ပိုင္ သီခ်င္းကြာ မင္းတီးခ်င္တာ တီး ငါ႕သီခ်င္းက တီးလံုးမေရြးဘူးကြ ။ေဩာ္... အိုေကဗ်ာ ၿဖစ္တယ္။ ရွာေဖြေနရတာလည္း ႀကာလွပါၿပီ ။ေၿခသလံုးအိမ္တိုင္ၿဖစ္ေသာ ကၽြနု္ပ္သည္ ေမြးကတည္းက ယခုထိ အိမ္မရွိပါေခ် ။ေနထိုင္ရာ အတည္တက် မရွိပါေလ ။ဘာနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္တူသလဲဆိုေတာ႕ ဆယ္နွစ္ပြဲေဈးသည္နဲ႕ တူတယ္ ထင္တယ္ ။ဒီပြဲေတာ္ရက္က (၁၀)ရက္ ရွိတယ္ေလ ။ကၽြန္ုပ္၏ အသက္ထက္ပိုမို တန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ၿမတ္နိုးတြယ္တာ စံုမက္ရပါေသာ အိုဘယ္႕ ေခ်ာသိဂၤီရတနာခိုင္စုလိွဳင္သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ေမႊး ေရ....မင္းေရာေတြ႕လား ။ဘုရားႀကီးပြဲေစ်းမွာ မင္းရဲ႕ ေၿခလက္အတက္ေလးေတြ ငါ႕ကိုၿမင္ေတာ႕ ခပ္ေဝးေဝးက ေရွာင္ေၿပးႀကတယ္ ။ငါလည္း အေကာင္းဆံုးရွာေဖြေနတာပါပဲေလ ။မင္းဘယ္နားမွာ ပစ္ခ်ထားခဲ႕တာလဲ ။တစ္ခါတစ္ေလ ခဏတာ မ်က္နွာငယ္ရတတ္ေပမဲ႕ ........တစ္ခါတစ္ခါ မ်က္နွာငယ္ရၿခင္းဟာ တစ္ဘဝစာ ၿဖစ္သြားတတ္တယ္ ။မင္းကေတာ႕ မင္းဘဝကို အလွဆံုးဆင္ယင္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ပါးသူေတြ ဘာလုပ္ေနႀကလဲ မင္းအေဝးၿမင္အသိဥာဏ္နဲ႕ ေမွ်ာ္ႀကည္႕တတ္ပါေစ ။ကိုညီလင္းဆက္တို႕ကို ေလးစားပါ၏။ၿမိဳ႕ၿပလူသားမ်ားကဲ႕သို႕ဟန္ပန္မာယာမရွိပဲ ရိုးသားၿပီး လူေနမွဳအဆင္႕အတန္းအသိပညာ နိမ္႔ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ဒုကၡေရာက္ေန၍ အမွန္တကယ္ပင္ စိတ္ရွည္သည္းခံကာ ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ၿပဳစုထူမေပးေနၿခင္းအား ဦးညႊတ္ဂုဏ္ၿပဳပါ၏။ လူ႕ဘဝမွာ ဘယ္အရာက တန္ဖိုးအၿဖစ္ရွင္သန္ခြင္႕ ေပးတာလဲ ။ဘုရားသခင္ပဲ သိမွာလား ။ခင္ဗ်ားလည္း ေၿဖလို႕ရပါတယ္ ။ငါ႕စာေတြ ဘယ္သူမွ ႀကည္႕မရဘူး....ဟုတ္လား...ေဩာ္ ...ဒါမ်ား ထူးဆန္းသလား ။သဘာဝက်က် ၿဖစ္တဲ႕အၿပဳအမူပဲေလ ငါေက်နပ္ပါတယ္ ။ခင္ဗ်ားက ခပ္ညံ႕ညံ႕စာေတြ ေရးတာကိုး ။ကၽြနု္ပ္၏စာမ်က္နွာထံသို႕ ေခ်ာင္းေၿမာင္းႀကည္႕ရွဴ႕သူမ်ား ေနထိုင္ႀက၏။မင္းထင္တာေတြ အမွန္တကယ္ မွားမွန္းသိရင္ ဘာလုပ္မလဲ ။မင္းကိုယ္ မင္း ရင္႕က်က္ၿပီလို႕ ၿမင္ထားရင္ေတာ႕ ၿပန္စီစစ္လိုက္ေပါ႕ ကြယ္။ႀကည္႕ၿမင္တတ္တဲ႕ အေလ႕အထ ရွိရင္ေတာ႕ ဘယ္သူမွ ေၿပာစရာမလိုဘုူး ။မင္းကိုယ္တိုင္ က ေရလို ေပ်ာ႕ေပ်ာင္းေနၿပီေလ ။အခ်ိဳးအေကြ႕ ေလး ေတြကို အသာအယာ စီးဆင္းနိုင္ၿပီေပါ႕ ။

မနက္ၿဖန္ မင္းလာမွာလား ။ေအး...ဆက္ဆက္ လာခဲ႕ပါမယ္ကြ ။မင္းသာ အိပ္ရာထ ေနာက္မက်ေစနဲ႕ ။အင္း.. ၿပီးတာပဲေလ ။က်ေနာ္က အိပ္ရာထပဲ ေနာက္က်တာပါ.. စိတ္ဓာတ္ေတာ႕ ေနာက္မက်ပါဘူးဗ် ။ေအးပါကြာ ထားပါေတာ႔ ....မင္းကေတာ႕ ေလပဲ ။ၿပီးရင္ လာႀကပါ ႀကည္႕ရွဴ႕ႀကပါ မေအာ္နဲ႕ ။အဲဒါေတြေႀကာင္႕ မင္းကို စိတ္ပ်က္တာ ႀကာၿပီ ။ကိုယ္႕တန္ဖိုးေလးနဲ႕ ကိုယ္ေနစမ္းပါကြာ ။လူေတြက.. အထင္ႀကီးတယ္ အထင္ေသးတယ္ ဆိုတာေတြ မင္းကို ဘယ္ေလာက္ေၿပာင္းလဲေပးနိုင္လို႕လဲ ။ဒါေတြက အေပၚယံ ခဏတာေတြပါ ။က်ေနာ္ စီးဆင္းတဲ႕ၿမစ္ အေႀကာင္း ေရးဖို႕ရွိတယ္ ။အဲဒါဟာ လူမ်ိဳးစု တစ္စုသာၿဖစ္မယ္ ။ဘဝတစ္ခုစာ မ်က္နွာၿဖစ္တယ္ ။ေၿပာင္းလဲ မရတဲ႕ အေႀကာင္းတရား ၿဖစ္မယ္ ။တကယ္ေတာ႕ ကမာၻႀကီးက အေဟာင္းႀကီးပါကြာ ။အရာရာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတာပဲေလ ။မႀကားဖူးတာ မေတြ႕ႀကံဳဖူးတာ အသစ္လား ။က်ေနာ္႕ခ်စ္သူ၏ အေႀကာင္းမ်ားသည္ သူေသဆံုးသြားသည္႕တိုင္ အၿမဲသစ္လြင္ေနပါ၏။ က်ေနာ္သည္ ရူးသြပ္ေနတဲ႕ ရြက္သေဘၤာတစ္စီး ၿဖစ္သည္ ။