| အမွန္တကယ္ၾကီးျပင္းလာေအာင္ကေလးေတြကိုဘယ္လိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မလဲ | Tuesday, May 22. 2007 |
| |  မည္သူ႕ဘိန္းစားကမွ ဘိန္းစားျဖစ္ခ်င္လို႕ ဘိန္းစားသည္မဟုတ္၊ စမ္းၾကည့္ရင္းစြဲလို႕ ဘိန္းစားျဖစ္တာခ်ည့္ျဖစ္ပါသည္။ လူႀကီးမ်ားက ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႕သာလိုပါသည္။ ကေလးမို႕လို႕ လူႀကီးေျပာသမွ်ယံုမယ္ထင္ရင္ လူႀကီးမွားပါသည္... . . .  | |
ကၽြန္မ ျမန္မာျပည္မွာ ကေလးဘ၀ေနခဲ့စဥ္က မိမိကိုပ်ိဳးေထာင္ခံရပံုနဲ႕ သူတပါးေတြပ်ိဳးေထာင္ခံခဲ့ရပံု ေတြကို ခုထိမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အျမင့္မတက္နဲ႕၊ ျပဳတ္က်မယ္၊ ညေနဆိုအျပင္မထြက္နဲ႕၊ သူရဲကိုက္လိ္မ့္မယ္။ ေၾကာင္ၾကီးလာၿပီ၊ စေလာင္းဖံုး၂ခ်ပ္ကိုရိုက္ရင္က်ားကိုက္မယ္။ ညဘက္အိမ္ထဲမွာ ေျခသည္းလက္သည္း မညွပ္ေကာင္းဘူး၊ ဟဲ့ေဆာ့လွခ်ည့္လား..ငါရိုက္လိုက္ရ။ ဟိုကေလးကိုၾကည့္စမ္း.. ျငိမ္ေနတာပဲ.. ဘယ္ေလာက္လိမာလဲ.. နင္တို႕ကေတာ့ တုတ္စာနဲ႕မ ွၿငိမ္မယ့္ဟာေတြ.. အစရွိသျဖင့္။ သည္လိုဆံုးမမႈမ်ိဳးေအာင္ျမင္သလားဆိုေတာ့... ဟုတ္ကဲ့။ သရဲကိုျမင္ဖူးခ်င္လို႕ သခၤ်ိဳင္းကုန္းကို မနက္ေစာေစာသြားၿပီး ေခ်ာင္းပါတယ္။ ဥစၥာေစာင့္ကိုျမင္ဖူးခ်င္လို႕ ညေနေစာင္းမွာ ျပာထုပ္ေတြကိုင္ၿပီး ေျခာက္သည္လို႕နာမည္ႀကီးေသာေနရာကို အစ္ကို၀မ္းကြဲေတြနဲ႕ အတူ သြားေခ်ာင္းပါသည္။ ေၾကာင္ကိုအလြန္ခ်စ္ပါသည္။ ဘုရားေပၚကို ကုတ္ကပ္တက္တာ ေခါင္းေလာင္းေမွာက္ထိ ေရာက္ပါသည္။ ဘုရားေရွ႕က ျခေသၤ့ႀကီးကို ဂုတ္ခြစီးပါသည္။ မလုပ္နဲ႕ေျပာေလ၊ လုပ္ခ်င္ေလဆိုသည္မွာ ကေလးတိုင္းတို႕ရဲ႕ ျဖဴစင္ေသာဗီဇစိတ္ပါ။ စူးစမ္းေသာစိတ္သည္ ေတာ္လွန္ေသာစိတ္မဟုတ္ပါ။ ကေလးတိုင္း၊ လူငယ္တုိင္း စူးစမ္းလိုေသာစိတ္ရွိၾကပါသည္။ မည္သူ႕ဘိန္းစားကမွ ဘိန္းစားျဖစ္ခ်င္လို႕ ဘိန္းစားသည္မဟုတ္၊ စမ္းၾကည့္ရင္းစြဲလို႕ ဘိန္းစားျဖစ္တာခ်ည့္ျဖစ္ပါသည္။ လူႀကီးမ်ားက ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႕သာလိုပါသည္။ ကေလးမို႕လို႕ လူႀကီးေျပာသမွ်ယံုမယ္ထင္ရင္ လူႀကီးမွားပါသည္။ လူႀကီးေျပာတာ ဟုတ္လားမဟုတ္လားသိခ်င္လို႕စူးစမ္းေသာကေလး ပိုမ်ားပါသည္။
ကမၻာ့အေရွ႕ျခမ္းက အေနာက္ႏိုင္ငံ (အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိၿပီး အေနာက္ႏို္င္ငံကစနစ္ကိုက်င့္သံုးၿပီး အေနာက္ ႏိုင္ငံသားမ်ားတဲ့ႏို္င္ငံ ) တစ္ခုမွာတိုက္ခန္းအေရာင္းျပခန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားဖူးပါတယ္။ တိုက္၀ယ္ဖို႕ လာၾကသူေတြအမ်ားႀကီးေပါ့။ ထူးျခားတာက ျမန္မာႏိုင္ငံလို လူႀကီးေတြခ်ည့္လာၾကည့္ၾကတာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ကေလးေတြေရာ၊ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြနဲ႕ လက္တြန္းလွည္းသံုး ဒုကၡိတေတြလည္းပါပါတယ္။ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးမ်ားနဲ႕ လက္တြန္းလွည္းသမားေတြပါ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ေနလို႕ရမယ့္အိမ္ ပံုစံ မ်ားကိုလည္း စနစ္တက် သုေတသနလုပ္ၿပီးေဆာက္ထားတဲ့အိမ္မ်ားကိုေတြ႕ရပါတယ္။ လူတိုင္းကိုယ့္ အား ကိုယ္ကိုးေနလို႕ရမယ့္နည္းေတြကိုခ်ည့္ စိတ္၀င္စားၾကတာကို အားတက္ဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ နည္းနည္းစပ္စုလိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ မထင္မွတ္တာကိုေတြ႕မိပါေတာ့တယ္။
ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းေလး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစ ကေလးကိုအေမျဖစ္သူက တိုက္ေရြးခိုင္းေနတာပါ။ ကေလးကိုတိုက္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္၊ ေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။ ကေလးက တိုက္နံရံက ေဇာင္းကေလးတစ္ခုကိုပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး အေမကိုၾကည့္ေနေတာ့ အေမက အင္း.. ေတာ္လိုက္တဲ့သား.. ေနာက္တိုက္တလံုး သြားၾကည့္ၾကစို႕လို႕ ေျပာၿပီး ကေလးကိုလက္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာပါပဲ... ေျပာခ်င္တာက အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူတို႕သားသမီးကို ၁၈ႏွစ္ျပည့္ရင္ အိမ္ကထြက္သြားခိုင္း တယ္ ဆိုတာ ထြက္သြားခိုင္းႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသိပညာနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္ကိုးစားစိတ္ေတြကို သည္လိုအရြယ္ေလးကတည္းက ေမြးထည့္ေပးထားၿပီးသားျဖစ္ၿပီး လူႀကီးျဖစ္စအရြယ္မွာ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးတတ္ေအာင္ တမင္အိမ္ကထြက္ခိုင္းလိုက္တာျဖစ္လို႕ပါပဲ။ အခုလိုတစ္ႏွစ္သားေလးကို တိုက္ တစ္လံုးကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းသလို ကေလးကလည္း သူလမ္းေလွ်ာက္ရင္း လဲက်လို႕ ေဆာင့္မိႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးကိုျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားလြန္းလို႕ သူတို႕ေနာက္ကလိုက္ၾကည့္ေတာ့ နံရံ အနားေစာင္း ေတြကို ခၽြန္္မေနေစဘဲေဇာင္းလံုးထားတဲ့၊ ေလွကားကိုလည္း ကေလးအတြက္အဆင္ေျပေအာင္ တပ္ ဆင္ထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးအိမ္တလံုးကို သူတို႕၀ယ္လိုက္ၾကပါတယ္။ သူတို႕က သူတို႕ရဲ႕ တစ္ႏွစ္သား ကေလးကို အိမ္တစ္လံုးေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္အရြယ္သားသမီးက အိမ္တလံုးကိုစိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရၾကပါသလဲ။ ကိုယ့္အ၀တ္အစားကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္စိတ္ၾကိဳက္၀ယ္၀တ္ခြင့္ ရၾကသလား။ အေမအေဖခိုင္းသမွ်လုပ္ၿပီး ထားတဲ့အတိုင္းေနတဲ့ကေလးကို လူလိမ္မာလို႕ ထင္ၾကခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနၾကခ်ိန္မွာ သည္ကေလးဘယ္ေလာက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အညြန္႕က်ိဳးေနမလဲဆိုတာ သိၾကရဲ႕လား။ ကိုယ့္မသိစိတ္ထဲမွာ အာဏာရွင္စိတ္၀င္ေနၿပီး သူမ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြကို ပိတ္ပင္ေနမိပါပေကာဆိုတာကို ကိုယ့္သားသမီးကိုယ္ခ်စ္လို႕ အစစအရာရာ စီစဥ္ေပးေနတာပါဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေလးနဲ႕ ကာတတ္ၾကပါတယ္။ သားသမီးကိုခ်စ္ရာေရာက္ရဲ႕လား၊ စိတ္ေရာလူပါ ႀကီးျပင္းခြင့္ေပးရာေရာက္ရဲ႕လား လို႕ မိဘမ်ားေတြးမိၾကပါသလား။ ကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေရြးခ်ယ္ခ်င္စိတ္ ပ်င္းသြားရင္း၊ မိမိရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္တာ၀န္ယူရေကာင္းမွန္းသိတဲ့စိတ္ ပ်င္းသြားရင္း တျဖည္းျဖည္းအသက္ေတြႀကီးလာတဲ့ ၾကီးပ်င္းသူမ်ားကို ေမြးထုတ္သင့္သလား။ မွန္ကန္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈကို ျပဳလုပ္ရင္း မိမိရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေၾကာင္းကိစၥအရာရာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္တတ္၊ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့စိတ္ထားနဲ႕ တာ၀န္ယူလိုစိတ္၊ တာ၀န္ယူလိုမႈတို႕နဲ႕အတူ ၾကီးလာတဲ့ ၾကီးျပင္းသူမ်ိဳးကို ေမြးထုတ္သင့္သလား။ မင္းတို႕ဘာသိလို႕လဲ၊ ကေလးေတြ ကေလးေနရာေနစမ္း၊ လူႀကီးေတြၾကား၀င္မရႈပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႕၊ စတဲ့ စတဲ့စကားေတြၾကားမွာ လူငယ္ေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္စိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္သုဥ္း ခဲ့ၾကရပါ တယ္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြဆံုးရံႈးခဲ့ၾကရာက အေကာင္းအဆိုးကို ေရြးခ်ယ္တတ္ျခင္း၊ ေရြးခ်ယ္ရဲျခင္းဆိုတဲ့ လူရည္လူေသြးမ်ားပါ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၀မ္းပန္းတနည္းေျပာဖူး ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အဘြားအသက္၇၀ေက်ာ္ေပ်ာက္လို႕သူကအိမ္ထဲမွာလုိက္ရွာပါသတဲ့။ ေနာက္အဘြားရဲ႕အေမ အသက္၉၀ေက်ာ္အေဘးရဲ႕အခန္းထဲမွာ ေႏြေန႕လည္ႀကီးျခင္ေထာင္ခ်လို႕ ျခင္ေထာင္လႈပ္ေနလို႕ ျမစ္ျဖစ္သူကသြားေခ်ာင္းပါတယ္တဲ့။ သည္ေတာ့မွ အေဘးျဖစ္သူကအဘြားကို သူ႕စကားနားမေထာင္ဘဲ (သူ႕ရဲ႕အတည္ျပဳခ်က္ကိုမေတာင္းဘဲ) သူ႕ေျမးျမစ္ေတြကို သင္တန္းတက္ခိုင္းလို႕ ျခင္ေထာင္ထဲေခၚၿပီး ေပါင္တြင္းေၾကာဆြဲလိမ္ကာ အျပစ္ေပးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသတဲ့။ သည္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းလဲ သူ႕အေျခအေနက ဥထဲမွာပဲရွိေသးပါလား၊ အေကာင္ေတာင္မျဖစ္ေသးတဲ့ အေျခအေနေလာက္ပဲ ရွိပါလားလို႕ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တာအသံေတာင္မထြက္ရဲခဲ့ပါဘူးတဲ့။ လက္ရွိျမန္မာျပည္က အျဖစ္မွန္ အေျခအေနတစ္ရပ္ပါ။ ျမန္မာလူငယ္တိုင္း သည္လိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ၾကံဳခဲ့တယ္လို႕မဆိုလိုပါ။ လူတစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္စီျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားစုအေနနဲ႕ ကိုယ့္ျဖစ္ရပ္နဲ႕ကိုယ္ ျပန္လည္ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားမိေစဖို႕သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တိုင္းတပါးမွာ ေပြလီတဲ့ကေလး မ်က္ႏွာေကာင္းရပါတယ္။ creative mind ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ခံရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ "ဟဲ့ေမ်ာက္ေလာင္းေလး.. ေပြလီပါ့ေတာ္.. အၿငိမ္ကိုမေနႏိုင္ဘူး.. သည္ေန႕ေစ်းကျပန္လာမွ ထား၀ယ္ႀကိမ္နဲ႕ေတြ႕မယ္"လို႕ ခ်ီးေျမွာက္တတ္ၾက ပါတယ္။
သည္ေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံက အသက္၁၈ႏွစ္အရြယ္လူတစ္ေယာက္က လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ေရြးခ်ယ္ တတ္၊ ေရြးခ်ယ္ရဲေနၿပီး အလုပ္မ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္း တိုင္းျပည္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ထဲက အသက္ ၂၅ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလိုလူေတြက အေဘးထံမွာ အမိန္႕ေတာင္းရင္း ခြင့္ျပဳခ်က္ယူေနရမွေတာ့ သက္တူရြယ္တူခ်င္း ဘယ္လိုလူရည္လူေသြးခ်င္းၿပိဳင္ႏိုင္ၾကပါ့မလား။ သူငယ္ခ်င္းကို ႏွိမ္တာမဟုတ္သလို ျမန္မာျပည္ထဲက လူငယ္ေတြကို ႏွိမ္တာလဲမဟုတ္ရပါ။ ကိုယ့္ျမန္မာလူငယ္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာက ရြယ္တူလူငယ္ေတြထက္ ပိုမိုထက္ျမက္ေတာ္တတ္ေနေစ ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ သူတို႕ေတြႏိႈင္းယွဥ္တတ္လာေအာင္၊ ႀကိဳးစားတတ္လာေအာင္ ျမင္ဖူးတာေလးကို ျပန္ေ၀မွ်ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိေပးတဲ့အေနနဲ႕ ေရးျဖစ္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ အိပ္မက္ပရိသတ္နဲ႕ ျမန္မာလူငယ္ေတြလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက လူငယ္ေတြထက္ ဉာဏ္ရည္လူရည္ ေခါင္းတစ္လံုးသာသူေတြျဖစ္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကမၻာ့အေရွ႕ျခမ္းက အေနာက္ႏိုင္ငံ (အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိၿပီး အေနာက္ႏို္င္ငံကစနစ္ကိုက်င့္သံုးၿပီး အေနာက္ ႏိုင္ငံသားမ်ားတဲ့ႏို္င္ငံ ) တစ္ခုမွာတိုက္ခန္းအေရာင္းျပခန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားဖူးပါတယ္။ တိုက္၀ယ္ဖို႕ လာၾကသူေတြအမ်ားႀကီးေပါ့။ ထူးျခားတာက ျမန္မာႏိုင္ငံလို လူႀကီးေတြခ်ည့္လာၾကည့္ၾကတာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ကေလးေတြေရာ၊ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြနဲ႕ လက္တြန္းလွည္းသံုး ဒုကၡိတေတြလည္းပါပါတယ္။ အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးမ်ားနဲ႕ လက္တြန္းလွည္းသမားေတြပါ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ေနလို႕ရမယ့္အိမ္ ပံုစံ မ်ားကိုလည္း စနစ္တက် သုေတသနလုပ္ၿပီးေဆာက္ထားတဲ့အိမ္မ်ားကိုေတြ႕ရပါတယ္။ လူတိုင္းကိုယ့္ အား ကိုယ္ကိုးေနလို႕ရမယ့္နည္းေတြကိုခ်ည့္ စိတ္၀င္စားၾကတာကို အားတက္ဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ နည္းနည္းစပ္စုလိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ မထင္မွတ္တာကိုေတြ႕မိပါေတာ့တယ္။
ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းေလး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ကာစ ကေလးကိုအေမျဖစ္သူက တိုက္ေရြးခိုင္းေနတာပါ။ ကေလးကိုတိုက္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္၊ ေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည့္ခိုင္းတယ္။ ကေလးက တိုက္နံရံက ေဇာင္းကေလးတစ္ခုကိုပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး အေမကိုၾကည့္ေနေတာ့ အေမက အင္း.. ေတာ္လိုက္တဲ့သား.. ေနာက္တိုက္တလံုး သြားၾကည့္ၾကစို႕လို႕ ေျပာၿပီး ကေလးကိုလက္ဆြဲၿပီး ထြက္သြားေတာ့တာပါပဲ... ေျပာခ်င္တာက အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူတို႕သားသမီးကို ၁၈ႏွစ္ျပည့္ရင္ အိမ္ကထြက္သြားခိုင္း တယ္ ဆိုတာ ထြက္သြားခိုင္းႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသိပညာနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္ကိုးစားစိတ္ေတြကို သည္လိုအရြယ္ေလးကတည္းက ေမြးထည့္ေပးထားၿပီးသားျဖစ္ၿပီး လူႀကီးျဖစ္စအရြယ္မွာ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးတတ္ေအာင္ တမင္အိမ္ကထြက္ခိုင္းလိုက္တာျဖစ္လို႕ပါပဲ။ အခုလိုတစ္ႏွစ္သားေလးကို တိုက္ တစ္လံုးကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းသလို ကေလးကလည္း သူလမ္းေလွ်ာက္ရင္း လဲက်လို႕ ေဆာင့္မိႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးကိုျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားလြန္းလို႕ သူတို႕ေနာက္ကလိုက္ၾကည့္ေတာ့ နံရံ အနားေစာင္း ေတြကို ခၽြန္္မေနေစဘဲေဇာင္းလံုးထားတဲ့၊ ေလွကားကိုလည္း ကေလးအတြက္အဆင္ေျပေအာင္ တပ္ ဆင္ထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးအိမ္တလံုးကို သူတို႕၀ယ္လိုက္ၾကပါတယ္။ သူတို႕က သူတို႕ရဲ႕ တစ္ႏွစ္သား ကေလးကို အိမ္တစ္လံုးေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။
ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္အရြယ္သားသမီးက အိမ္တလံုးကိုစိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရၾကပါသလဲ။ ကိုယ့္အ၀တ္အစားကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္စိတ္ၾကိဳက္၀ယ္၀တ္ခြင့္ ရၾကသလား။ အေမအေဖခိုင္းသမွ်လုပ္ၿပီး ထားတဲ့အတိုင္းေနတဲ့ကေလးကို လူလိမ္မာလို႕ ထင္ၾကခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနၾကခ်ိန္မွာ သည္ကေလးဘယ္ေလာက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အညြန္႕က်ိဳးေနမလဲဆိုတာ သိၾကရဲ႕လား။ ကိုယ့္မသိစိတ္ထဲမွာ အာဏာရွင္စိတ္၀င္ေနၿပီး သူမ်ားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြကို ပိတ္ပင္ေနမိပါပေကာဆိုတာကို ကိုယ့္သားသမီးကိုယ္ခ်စ္လို႕ အစစအရာရာ စီစဥ္ေပးေနတာပါဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေလးနဲ႕ ကာတတ္ၾကပါတယ္။ သားသမီးကိုခ်စ္ရာေရာက္ရဲ႕လား၊ စိတ္ေရာလူပါ ႀကီးျပင္းခြင့္ေပးရာေရာက္ရဲ႕လား လို႕ မိဘမ်ားေတြးမိၾကပါသလား။ ကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေရြးခ်ယ္ခ်င္စိတ္ ပ်င္းသြားရင္း၊ မိမိရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္တာ၀န္ယူရေကာင္းမွန္းသိတဲ့စိတ္ ပ်င္းသြားရင္း တျဖည္းျဖည္းအသက္ေတြႀကီးလာတဲ့ ၾကီးပ်င္းသူမ်ားကို ေမြးထုတ္သင့္သလား။ မွန္ကန္တဲ့ေရြးခ်ယ္မႈကို ျပဳလုပ္ရင္း မိမိရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေၾကာင္းကိစၥအရာရာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရင္ဆိုင္တတ္၊ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့စိတ္ထားနဲ႕ တာ၀န္ယူလိုစိတ္၊ တာ၀န္ယူလိုမႈတို႕နဲ႕အတူ ၾကီးလာတဲ့ ၾကီးျပင္းသူမ်ိဳးကို ေမြးထုတ္သင့္သလား။ မင္းတို႕ဘာသိလို႕လဲ၊ ကေလးေတြ ကေလးေနရာေနစမ္း၊ လူႀကီးေတြၾကား၀င္မရႈပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႕၊ စတဲ့ စတဲ့စကားေတြၾကားမွာ လူငယ္ေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္စိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္သုဥ္း ခဲ့ၾကရပါ တယ္။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြဆံုးရံႈးခဲ့ၾကရာက အေကာင္းအဆိုးကို ေရြးခ်ယ္တတ္ျခင္း၊ ေရြးခ်ယ္ရဲျခင္းဆိုတဲ့ လူရည္လူေသြးမ်ားပါ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾကရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၀မ္းပန္းတနည္းေျပာဖူး ပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕အဘြားအသက္၇၀ေက်ာ္ေပ်ာက္လို႕သူကအိမ္ထဲမွာလုိက္ရွာပါသတဲ့။ ေနာက္အဘြားရဲ႕အေမ အသက္၉၀ေက်ာ္အေဘးရဲ႕အခန္းထဲမွာ ေႏြေန႕လည္ႀကီးျခင္ေထာင္ခ်လို႕ ျခင္ေထာင္လႈပ္ေနလို႕ ျမစ္ျဖစ္သူကသြားေခ်ာင္းပါတယ္တဲ့။ သည္ေတာ့မွ အေဘးျဖစ္သူကအဘြားကို သူ႕စကားနားမေထာင္ဘဲ (သူ႕ရဲ႕အတည္ျပဳခ်က္ကိုမေတာင္းဘဲ) သူ႕ေျမးျမစ္ေတြကို သင္တန္းတက္ခိုင္းလို႕ ျခင္ေထာင္ထဲေခၚၿပီး ေပါင္တြင္းေၾကာဆြဲလိမ္ကာ အျပစ္ေပးေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသတဲ့။ သည္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းလဲ သူ႕အေျခအေနက ဥထဲမွာပဲရွိေသးပါလား၊ အေကာင္ေတာင္မျဖစ္ေသးတဲ့ အေျခအေနေလာက္ပဲ ရွိပါလားလို႕ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တာအသံေတာင္မထြက္ရဲခဲ့ပါဘူးတဲ့။ လက္ရွိျမန္မာျပည္က အျဖစ္မွန္ အေျခအေနတစ္ရပ္ပါ။ ျမန္မာလူငယ္တိုင္း သည္လိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ၾကံဳခဲ့တယ္လို႕မဆိုလိုပါ။ လူတစ္ေယာက္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္စီျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားစုအေနနဲ႕ ကိုယ့္ျဖစ္ရပ္နဲ႕ကိုယ္ ျပန္လည္ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားမိေစဖို႕သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တိုင္းတပါးမွာ ေပြလီတဲ့ကေလး မ်က္ႏွာေကာင္းရပါတယ္။ creative mind ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေျမေတာင္ေျမွာက္ခံရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ "ဟဲ့ေမ်ာက္ေလာင္းေလး.. ေပြလီပါ့ေတာ္.. အၿငိမ္ကိုမေနႏိုင္ဘူး.. သည္ေန႕ေစ်းကျပန္လာမွ ထား၀ယ္ႀကိမ္နဲ႕ေတြ႕မယ္"လို႕ ခ်ီးေျမွာက္တတ္ၾက ပါတယ္။
သည္ေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံက အသက္၁၈ႏွစ္အရြယ္လူတစ္ေယာက္က လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ေရြးခ်ယ္ တတ္၊ ေရြးခ်ယ္ရဲေနၿပီး အလုပ္မ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္း တိုင္းျပည္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ထဲက အသက္ ၂၅ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလိုလူေတြက အေဘးထံမွာ အမိန္႕ေတာင္းရင္း ခြင့္ျပဳခ်က္ယူေနရမွေတာ့ သက္တူရြယ္တူခ်င္း ဘယ္လိုလူရည္လူေသြးခ်င္းၿပိဳင္ႏိုင္ၾကပါ့မလား။ သူငယ္ခ်င္းကို ႏွိမ္တာမဟုတ္သလို ျမန္မာျပည္ထဲက လူငယ္ေတြကို ႏွိမ္တာလဲမဟုတ္ရပါ။ ကိုယ့္ျမန္မာလူငယ္ေတြကို ႏိုင္ငံတကာက ရြယ္တူလူငယ္ေတြထက္ ပိုမိုထက္ျမက္ေတာ္တတ္ေနေစ ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕ သူတို႕ေတြႏိႈင္းယွဥ္တတ္လာေအာင္၊ ႀကိဳးစားတတ္လာေအာင္ ျမင္ဖူးတာေလးကို ျပန္ေ၀မွ်ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သတိေပးတဲ့အေနနဲ႕ ေရးျဖစ္တာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ အိပ္မက္ပရိသတ္နဲ႕ ျမန္မာလူငယ္ေတြလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက လူငယ္ေတြထက္ ဉာဏ္ရည္လူရည္ ေခါင္းတစ္လံုးသာသူေတြျဖစ္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
: KhunMyaHlaing 
No comments:
Post a Comment
ရဲရဲသာ ေရးလိုက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။