ငါ႔ အျမင္ေတြ

ေဆြးေဆြးလြင္႔လြင္႔ ....

အေရာင္ေတြက ရင္႔ေတာက္ေတာက္ ...

အေတာင္အတက္ေတြ..အခၽြန္အထက္ေတြနဲ႔..

ဘယ္အရာ..ဘယ္သူကမွ မညွာတာ မငဲ႔ညွာ
အသိအျမင္ဆိုတာလည္း အလိုေလွ်ာက္ေရာက္လာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ႔

ရံွုးနိမ္႔ျပီးရင္ ေအာင္ျမင္မႈလာသလား..? 
ဆင္းရဲျပီးရင္ေကာ ခ်မ္းသာလာမွာလား..?

ကမာၻၾကီးက စိတ္က်ေဝဒနာေတြ တိုးျပီးရင္း..ဆိုး........

အေမေရ အသက္ဇီဝဆက္ ေပ်ာ္ပါေစ...အေမ

အသီးအရြက္ေဝဆာ အရိပ္အာဝါသနဲ႔ ဗန္ဒါပင္ေလးေရ 

မင္းရင္ေသြးေတြကို လူသားအဟာရအျဖစ္ထိုးေကၽြးေလလို႔

ေက်းဇူးပါေလ...။ အေမ ခံတြင္းျမိန္ရဲ႕လား...အေမ

တြဲလီတြဲေလာင္း တလုပ္မန္းက်ည္းေကြးေလးေတြ..

နည္းနည္းဖန္ေပမဲ႕ လူသားရဲ႕ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ

အာသီသေျဖ..ေခ်ေပးလို႔ ေက်းဇူးပါ..

ညီေလး..အဆာေျပေစေတာ႔ေလ

ေရွးအစဥ္အလာမပ်က္

အငမ္းမရတိုက္ေကၽြးေနေလတဲ႔ ေရအိုးစဥ္ေလးေရ

တက်ိဳက္ဆို တက်ိဳက္ေလ

ဝမ္းမီးတျမိဳက္ေတာ႔ျငိမ္းေစတယ္မဟုတ္လား

ဘဝအေမာေတြ ေျပပါေစ လုပ္သား အကိုေရ...။

တာဝန္...တာဝန္ ေတြလည္း ေန႔ခင္းေနထဲ မ်က္နွာ အဆီတဝင္းဝင္း

မေကာင္းေပမဲ႔လည္း အလွမ္းကြာမႈေတြကို 

အမွီလိုက္ဖို႔ သူတို႔ၾကိဳးစားၾကတယ္။

ေရာင္စဥ္ပ်ယ္သက္တန္႔ေတြေလ...

ခပ္မွိန္မွိန္ပါပဲ...ေၾကြလြင္႔ခ်ိန္ကို ၾကိဳဆိုရင္း 

အေျခအေနမွန္ျမင္ၾကဖို႔..က်ားကန္ေထာက္မေနၾကဆဲ

ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးရဲ႕ တိုးတက္မႈမွတ္တမ္း

ေရွ႔ကိုတိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေနတဲ႔ ဓမၼတာေလ

ကန္႔သတ္ခံအနုပညာဆိုတာမွန္သမွ် ဝမ္းစာမဝရွာတဲ႔ ဝမ္းဗုိက္ေတြအတြက္ေတာ႔

ျပန္သံုးလို႔မရေတာ႔တဲ႔ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္စုပ္လို

လမ္းမေပၚ ေလေမႊ႕ရာလြင္႔

အလင္းေတြထိုးေကၽြးေနလည္း အေမွာင္က

နက္သထက္ ေမွာင္တယ္

ေဟ႕....!!!ဝမ္းမီးေတာက္လည္း ေသြးမပ်က္ၾကနဲ႔...

အဆင္ေျပေနလို႔လည္း နားထင္ ေသြးမတက္ၾကနဲ႔

"လူမတန္ ကံခ်"ၾကမၼာလည္း မရိုးၾကနဲ႔

ကြာဟမႈေတြၾကား အမ်ားစုက ဘာျဖစ္ေနၾကလဲ..?

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...ေျပာေရးဆိုခြင္႔ေလးမွ မရွိပဲ ဘာနိုင္ငံဆီသို႔

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...ခႏၶာထဲမွာ နီကိုတင္းနဲ႕ေသြးေတြတိုး

အိုက္စပ္စပ္ ေရငတ္တယ္

အေမွာင္ငွက္ေတြနဲ႔ နွလံုးေသြးတက္တယ္။

မီးစက္ရဲ႕ မီးခိုးနဲ႔ ဆူညံမႈ

လမ္းမနဲ႔လူသြားလမ္းေပၚကဆိုင္ေတြရဲ႕အမႈိက္နဲ႔ ဆီေညွာ္နံ႔

မညီမညာလမ္းထက္ ငါ႔ဖိနပ္ေတြ အသက္တိုတယ္။

ဖုန္မႈန္တေသာေသာနဲ႔ အညာသည္လည္း 

သန္းထြန္းေလးရဲ႕ ေမြးဌာနီစာသားအား 

ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းလ်က္မို႔
ငါ႔အျမင္ေတြမွာ
ငါ႔မနက္ျဖန္ေတြ အသက္တိုတယ္။         ။

ေႏြလိႈင္ႆုန္း

၃.ဧျပီ.၂၀၁၀